Het grootste verschil tussen eten met je dreumes en eten met je peuter is toch wel of je het eten goed moet kauwen of niet. Wat smaken betreft hoeft er weinig verschil tussen te zitten. Een kind dat op jonge leeftijd veel smaken heeft geproefd, zal allicht meer lusten dan een kindje dat weinig smaken kent. Anderzijds: peuters doen hun eigen ding, en hun kont tegen de krib gooien is er daar natuurlijk één van. Wees dus niet verbaasd als je peuter opeens van alles niet meer lust. Sterker nog, dat kan van dag tot dag verschillen. Komt wel goed.
Eten met je peuter
De ideeën over wat te doen als je kindje iets niet wil eten verschillen nogal. Sommige mensen doen hun kind dan maar zonder eten naar bed. Anderen geven hun kind iets anders te eten en weer anderen kiezen voor het aloude “als je je bord niet leegeet, krijg je geen toetje”.
Dat laatste vind ik een extreem slecht idee: eten moet immers gezellig zijn, geen strijd waarin je gebruik maakt van chantage. En zoals mijn moeder altijd zei: “wat ik niet lust, komt het huis niet eens in, dus kinderen mogen best dingen niet lusten.” Alles proeven blijft natuurlijk belangrijk, maar maak er geen halszaak van. Peuters “weten” welke voedingsstoffen ze nodig hebben om te groeien. Zoals ik las in het briljante boek Ik ken iemand die: “soms leven ze weken op lucht en een halve druif.” Dik kans dus dat die van jou dus na drie weken droog brood opeens weer bergen yoghurt/groenten/gehaktballen/groentefritters wil.
Altijd even proeven
Hier moet H wel altijd proeven, bij voorkeur drie hapjes. Dat lukt meestal, maar soms lukt zelfs dat niet. Dan niet, we zullen het nog wel vaker eten. Eet hij iets echt niet, dan krijgt hij snoeptomaatjes, mandarijn of banaan, zodat hij in elk geval íets gegeten heeft, anders is het midden in de nacht feest.
Het trucje om hem iets te laten helpen koken zodat hij het zeker eet, werkt niet: hij wil best helpen, maar nee is nee. Dat neemt niet weg dat hij het geweldig vindt om te helpen koken en vooral: bakken!
Weten we van tevoren dat hij ons eten niet gaat lusten, bijvoorbeeld omdat het heel pittig is, of omdat het “blaadjes” bevat (sla enzo kauwen lukt nog niet erg), dan maak ik voor hem iets anders. Meestal is dat een vereenvoudigde variant van wat wij eten, maar een bordje rauwkost plus een boterham met gebakken ei vinden wij ook een prima diner. Daarbij helpt het wel dat hij op de opvang warm luncht, dus in ieder geval op die dagen al een warme maaltijd heeft gehad.
Aan tafel met een peuter
Nu H wat ouder wordt, dringt het verschil in tafelmanieren tussen Nederland en de ons omringende landen zich steeds meer op. Wij vinden het belangrijk dat H zich ook in een restaurant weet te gedragen. Eten doen we zittend, aan tafel, eten is om op te eten en we gaan pas van tafel als iedereen klaar is. Natuurlijk kan er tussen gangen door een ommetje worden gemaakt, natuurlijk krijgt hij speelgoed, een kleurplaat en/of een boekje (geen scherm nee) tussen het eten door, maar aan tafel is aan tafel.
We merken dat dat enorm gewaardeerd wordt, en tegelijkertijd verbazen we ons enorm dat dat in Nederland niet de norm lijkt te zijn. Grotere kinderen die door restaurants rennen terwijl hun ouders nog eten, hoe dan?! Dat gezegd hebbend, waar H in Nederland klein is voor zijn leeftijd, is hij bijvoorbeeld in Frankrijk enorm groot. Dat leidt er weer toe dat we daar maar steeds zijn leeftijd benadrukken, want anders krijgen we scheve ogen omdat hij niet netjes met mes en vork eet (hij is net twee). Mijn absolute triomf op dit gebied was ook in Frankrijk: hij kreeg een servet, legde het op schoot en riep “net als thuis!”. Het kan dus wel, wil ik maar zeggen.
Ritme met een peuter
Ons ritme is al sinds H nog maar 1 slaapje doet redelijk stabiel. Ontbijten doet hij doordeweeks met pap van Brinta en havermout. In het weekend eten we vaak iets anders, bijvoorbeeld pancakes, croissants, wafels, beschuitjes of Dutch baby en daar eet hij altijd graag van mee. In de loop van de ochtend een snack: doorgaans is dat fruit, maar als we ergens koffie drinken is het gewoon een koekje.
We lunchen redelijk vroeg. Op de opvang is dat een warme maaltijd, die al die peuters dus braaf en zonder morren opeten. Of het nou chili con carne, kip jambalaya of stamppot is. Wie het snapt mag het zeggen.
Thuis krijgt hij vaak één of twee boterhammen, veelal met paté, avocado of appelstroop, want die twee zijn favoriet, maar ook hummus en pindakaas gaan er goed in. Daarnaast altijd groente, bijvoorbeeld reepjes paprika, komkommer en/of gehalveerde snoeptomaatjes. Een hardgekookt ei gaat in 3 happen naar binnen, dus ook dat is een grote favoriet hier. Na de lunch is het tijd voor een dutje.
In de loop van de middag nog wat fruit of groente. Op de opvang is dat een groentesnack om half vijf, thuis kijken we wat meer wanneer hij er behoefte aan heeft. Eten doen we rond half zeven, en meestal met de pot mee, van frietjes met “meesie”(mayonaise) tot rijst met linzen en van andijviepancakes tot poké bowl met zalm, avocado en courgette. En ja, H eet ook spruitjes.
Disclaimer
Ten slotte een disclaimer: ik ben geen kinderarts, diëtist of geschoold op het gebied van voeding (voor kinderen). Daarentegen ben ik wél van jongs af aan een fanatieke kok en goede eter. Bovendien ben ik sinds 2016 moeder. Alles wat ik schrijf over eten voor en met kinderen, schrijf ik vanuit die achtergrond. Waar nodig en mogelijk is dit wetenschappelijk onderbouwd. Mijn ervaringen met voedselallergie en -overgevoeligheid lees je hier.
