Recensie De keukens van de Middellandse zee

Vorig jaar alweer kocht ik voor mezelf als cadeautje het prachtige boek De keukens van de Middellandse zee – Zonnige recepten uit Spanje, Frankrijk en Italië. De hele zomer die volgde was ik vrij, en heb ik regelmatig door dit boek gebladerd, erin gelezen en inspiratie opgedaan. Dat was heel eenvoudig, want De keukens van de Middellandse zee is een heerlijk boek. Bakken inspiratie heb ik hier al uit gehaald, en zodra ik het boek opensla, heb ik zin in de zomer en in vakantie in Zuid-Europa.

Het boek staat boordevol verhalen over verschillende streken en gerechten uit de drie landen waar het boek om draait: Frankrijk, Spanje en Italië. De recepten zijn soms wat bewerkelijk, dus niet voor iedere dag, maar wel heerlijk voor dagen met wat meer tijd. Bijvoorbeeld voor een diner, zoals dit jaar voor mijn verjaardagsdiner, waarvoor de recepten grotendeels uit dit boek kwamen.

Op reis in een boek

De verhalen over de markten, de geschiedenis van dit gebied en de prachtige foto’s: ik krijg acuut zin om die kant op te reizen en nooit meer terug te komen. Sterker nog, het is een beetje alsof je op reis gaat wanneer je dit boek begint te lezen. De auteurs hebben zich beperkt tot steden en streken die echt aan zee liggen en die indeling is verrassend en interessant. Ook wordt er veelvuldig ingegaan op overeenkomsten tussen de streken. Zo heet aioli ook wel allioli of agliata, staat socca ook onder de naam farinata in het boek en blijken focaccia en fougasse écht hetzelfde te zijn.

Niet alleen de recepten zijn een bron van inspiratie, ook de foto’s zijn prachtig. Niet alleen die van het eten, maar ook die van de steden, mensen en natuur. Het boek is bovendien gedrukt op mooi mat papier.

De recepten

Maar dan het belangrijkste: de recepten. En helaas schort het daar echt aan. Want natuurlijk kun je geen deeg voor de focaccia con il formaggio kneden van 250 gram bloem, 65 olijfolie (waar blijft de overige 60 ml eigenlijk?) en een paar druppels water. Bloem heeft nu eenmaal meer vocht nodig om deeg te worden. Vriend Google bood uitkomst, maar het is wel heel slordig.

Hetzelfde gold voor de sauce vierge: daar moet veel minder wijn in dan er in het recept staat, zo was het meer soupe vierge helaas. En ook het recept voor spungata leek niet te kloppen: geweldig deeg (echt, maak hem!), maar de vulling was veel te weinig. Nu kan dat komen door de abrikozen die ik gebruikt heb (gedroogde gewelde, ipv keiharde gedroogde), maar toen ik de hoeveelheid vulling verdubbelde, klopte het zowel in verhouding tot het deeg als met de foto in het boek.

Daar staat tegenover dat de recepten voor frittata ai peperoni, saussoun (amandelsaus met venkel) en de waanzinnig lekkere patates braves wel perfecte resultaten opleverden.

Conclusie

Voor mij als ervaren kok zijn dit soort fouten irritant, maar niet problematisch. Recepten moeten echter altijd kloppen. Daar maak ik me zelf altijd het meest druk om: kloppen mijn recepten wel echt? Dat dit hier bij sommige recepten niet of nauwelijks gecheckt lijkt te zijn, vind ik erg slordig.

Het boek is heerlijk om door te bladeren en te lezen, maar de recepten neem ik tegenwoordig met een korreltje zout. Heb je daar geen bezwaar tegen, dan is dit een fantastisch boek.

De keukens van de Middellandse zee is uitgegeven door Unieboek Het Spectrum, kost €35,99 en is o.a. te koop bij bol.com.